ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ

25 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩ ΣΕ
ΕΝΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ,
ΤΡΕΞΙΜΟ ΚΑΙ ΠΙΞΙΜΟ
ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΗ ΜΕΓΑΛΗ.
ΠΡΩΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ
ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΗΣΤΗΡΙΑ,
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΑ
ΣΚΕΤΑ ΒΑΣΑΝΗΣΤΗΡΙΑ.
ΟΛΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΦΙΛΟΥΣ,
ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ ΝΑ ΕΧΩ
ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ΤΟΥΣ ΨΥΛΟΥΣ.
ΚΑΙ ΕΦΤΑΣΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟ,
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΩ,
ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΜΕΣ ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΜΠΑΙΝΩ.
ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ'ΛΕΓΑΝ
ΣΑΝ ΝΑ'ΝΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ Μ'ΑΦΗΣΑΝ
ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑ
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΤΡΩΩ
ΤΙΣ ΜΠΑΤΣΕΣ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΜΟΥ.
ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ
ΠΟΥ ΠΟΝΕΣΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ,
ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝ
ΠΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ.
Η ΘΕΩΡΙΑ ΟΜΩΣ
ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
ΚΑΙ ΕΒΛΕΠΑ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ
ΝΑ Μ'ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΘΑΨΕΙ.
ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ
Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
ΑΦΟΥ ΑΥΤΟ ΘΑ Μ'ΕΒΑΖΕ
ΣΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΟΥ.
ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΠΛΕΞΑ
ΜΕ ΑΧΡΙΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ
ΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΗΤΕΙΑ.
ΚΟΠΑΝΕΣ ΣΤΑ ΠΑΡΚΑΚΙΑ
ΜΕ ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ
ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΠΑΛΙΤΣΑ,
ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ.
ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ
ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΠΩΣ
ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ
Ο ΝΕΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΥΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ
ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΘΕΣΗ ΣΤΑΘΕΡΗ
ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΓΡΑΦΕΙΟ.
ΝΑ'ΧΕΙΣ ΜΕΛΛΟΝ ΣΙΓΟΥΡΟ,
ΝΑ'ΧΕΙΣ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΠΙΤΙ,
ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ.
4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΝΟΥΝΕ
ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΦΥΧΤΕΙΣ
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ
ΜΕ ΑΝΕΣΗ ΝΑ ΖΕΙΣ.
ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΠΟΛΛΟΥΣ
ΜΕ ΜΑΣΤΕΡ ΚΑΙ ΠΤΥΧΙΑ
ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΔΕΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΤΑ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ.
19 ΧΡΟΝΙΑ ΤΡΕΧΩ
ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΩ,
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ'ΔΩΣΑΝ
ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΤΑ ΧΑΝΩ.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΑΘΑΝ
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΧΕΔΙΑ.
ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΝΑ ΜΠΩ
ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΠΑΝΗΣΩ,
ΣΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ ΜΑΚΡΙΝΗ
ΝΑ ΠΑΩ ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΩ.